Złote zasady szarpania

Czy to aż tak skomplikowane?

Szarpanie leży głęboko zakodowane w psiej genetyce, mimo to, każdy pies jest inny, więc i każdy pies może posiadać większą lub mniejszą potrzebę szarpania. To, jak bardzo pies będzie lubił się szarpać zależy od wielu czynników, a w szczególności od tego, jak przedstawimy mu tę formę aktywności. Mimo, że jest to naturalny psi instynkt nie zawsze sprawia on tyle radości ile potencjalnie może i nie zawsze jest odpowiednio ukierunkowany. Przestrzegając poniższych zasad sprawisz, że wasza wspólna zabawa wejdzie na jeszcze wyższy poziom.

1. Odpowiednio dobrany szarpak

Szarpak należy dobrać pod psa. Musi być odpowiednio miękki i dostosowany do psiego pyska. Mając za twardy lub za duży szarpak nie nakłonimy naszego psiego przyjaciela do oddania się radosnej zabawie, wręcz przeciwnie, zacznie on unikać szarpania i utrwalać się w przekonaniu, że ta aktywność sprawia mu dyskomfort. Szarpak musi mieć również odpowiednią długość lub inne zakończenie, by zęby nie znajdowały się zbyt blisko naszej dłoni (więcej informacji o odpowiednim wyborze szarpaka z owcy znajdziecie tutaj: link).

2. Nasze zaangażowanie

Drugim warunkiem koniecznym do dobrej zabawy jest nasze zaangażowanie, nie powstrzymujmy się przed zachęcającymi słowami, pochwałami i prowokacjami do gonitwy szarpaka, w końcu ruchomy cel to ciekawy cel 😉

3. Płynne szarpanie

Ważne jest to, w jaki sposób szarpiemy się z psem, wykonywanie płynnych ruchów na boki zapadnie w psiej pamięci dużo lepiej niż nieprzyjemne szarpnięcia góra-dół mogące być dla psa niebezpieczne i bolesne.

4. Zwycięzca - przegrany

Szarpiąc się pamiętajmy również, że nikt nie lubi przegrywać, nasz pies również, pozwólmy mu wygrywać tak często jak my to robimy, zwłaszcza gdy nie jest zbyt pewny siebie – wtedy pozwalajmy mu wygrywać częściej! Pomoże to troszkę podnieść pewność siebie naszego przyjaciela.

5. Czas zabawy

Szarpanie wymaga od psa dużo zaangażowania, więc może się szybko zmęczyć. Gdy zauważymy, że nasz pies zaczyna bardziej interesować się otoczeniem skończmy zabawę i schowajmy szarpak. Wspólna zabawa powinna być dla niego czymś ważnym, nie ma sensu ciągnąć jej dalej gdy pies jest zmęczony i utrwala w sobie przekonanie, że są rzeczy ciekawsze od wspólnej aktywności. Bawmy się w sesjach nie dłuższych niż 5 minut, to w zupełności wystarczy.

6. Koniec zabawy

Bardzo ważne jest to jak kończymy zabawę. Nauczmy naszego psiaka komendy “puść” oraz “koniec”, by nie przerywać aktywności na porażce psa. Kończąc komendą i nagradzając przysmakiem nie pozostawimy przykrego śladu w postaci przegranej i wiążącego się z nią końca zabawy. Najgorsze co możemy zrobić to wygrać zabierając psu szarpak i na tym zakończyć całą aktywność. Psy są inteligentne, lubią wiedzieć co się dzieje i czego mogą się spodziewać po naszym zachowaniu, komenda kończąca zabawę pozwoli im zrozumieć sytuację i opanować emocje z tym związane.

Komenda “Puść” – stosuj ją przynajmniej 2-3 razy podczas każdej zabawy. Powiedz komendę i przestań na moment wykonywać jakiekolwiek ruchy. Pies powinien być zdezorientowany i puścić zabawkę, wtedy go pochwal i wróćcie do wspólnej aktywności z jeszcze większym entuzjazmem!

Komenda “Koniec” – stosuj ją tylko i wyłącznie na sam koniec zabawy, zaraz po komendzie “Puść“. Nagrodź przysmakiem i schowaj szarpak. Po czasie pies zacznie rozumieć, że po tej komendzie nie będziecie się już bawić.

Podsumowanie

Jeśli będziesz przestrzegać powyższych zasad powinnaś/powinieneś mieć psa, który na widok szarpaka będzie stawał na głowie, by móc uczestniczyć z Tobą w zabawie. Będziesz mieć solidne podstawy by móc go w ten sposób nagradzać i prawdopodobnie uzyskasz lepszy efekt niż nagrody w formie jedzenia!

Może się jednak zdarzyć, że mimo Twoich najlepszych chęci nie zostanie on typem szarpacza. Jest to jak najbardziej w porządku, w końcu każdy lubi coś innego. Szarpcie się wtedy tylko od czasu do czasu by urozmaicić waszą relację i sprawdź czy Twój przyjaciel nie jest przypadkiem typem niuchacza 😉